Monday, January 18, 2010

...


- Και τι διαβάζεις;
- Ψάχνω για συγγραφείς που τα βιβλία τους είνα μια προέκταση της διάνοιάς τους, όχι μια προέκταση της νεύρωσής τους...
Τομ Ρόμπινς

Saturday, January 16, 2010

ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΝΑ ΣΟΥ

Θεσσαλονίκη 16/Ι/2010


Αχ βρε μωρό μου με τα παράπονά σου! Δε σε πήρα σήμερα κι είναι αδιαφορία; Για σκέψου πώς κλείσαμε χτες βράδυ! Σχημάτισα τα νούμερα με τη θλίψη να με πονάει σε κάθε μου κίνηση. Δεν ήθελα να είσαι μέσα, δεν ήθελα να ‘σαι μόνη, ήθελα απλά να μου δώσεις δυο λεπτά. Ήθελα μόνο ν’ ακούσω «μωρό μου, δεν είσαι καλά;». Να δω ολόγραμμα το χάδι σου στο μάγουλό μου. Κλείσαμε γιατί όλοι γέλαγαν και φώναζαν, γιατί δε σ’ άκουγα, γιατί δεν έκανες πέντε βήματα να μείνεις μόνη σου μαζί μου… Τρέφομαι απ’ τη θλίψη μου, το ξέρω. Μα χτες ήμουν χορτάτος. Να μ’ απαλλάξεις απ’ αυτή ήθελα. Γι’ αυτό δεν πήρα σήμερα. Σε θυμό μου βγήκε!

Friday, January 8, 2010

ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ

Θεσσαλονίκη 8/Ι/2009


Στη γιορτή του φίλου σου οφείλεις να είσαι εκεί. Κάθε που γεμίζει το ποτήρι του, δίπλα να ‘ναι το δικό σου και να ζητάει τα όμοια. Στη χαρά του δεν μπορείς να εύχεσαι απ’ το τηλέφωνο. Δε συναισθάνεσαι δια μέσω γραμμών ∙ ορατών ή αόρατων. Όταν οι τριγύρω θα του πουν «ποιος ο κόσμος που διάλεξες για τα έντονά σου;» αυτός να μπορεί να στρίψει το κεφάλι, να απλώσει το χέρι και να τους δείξει: «Να τα δωμάτια που έστηνα γήπεδα, να τα τραγούδια που μου έβαζαν διλλήματα, να τα κορίτσια που μας έκαναν ποιητές»… Στις γιορτές το «λείπει» είναι πάντα αδικαιολόγητο. Το καλό είναι ότι η φιλία δεν αφήνει μετεξεταστέους λόγω απουσιών.


Υγ. Ας ήταν η τελευταία...

Create your own banner at mybannermaker.com!