ΣΥΡΟΣ

Θεσσαλονίκη 28/ΙΙΙ/2008

Φεύγω για Σύρο. Μπαίνω σε καράβι πάλι και ταξιδεύω στο Αιγαίο. Παραμονές του Πάσχα και κοινωνώ στην κατάνυξη της θάλασσας, του πλακόστρωτου, του φρεσκοασπρισμένου. Με αγάπη στα μαλλιά, στα μάτια, στα χείλη, στο λαιμό, στα χέρια κινάω για 'κει που κι αν φυσάει θα σφυρίζει διαφορετικά, κι αν βρέχει θα μουσκεύει αλλιώς. Κινάω με σκοπό να ξαναψάξω τον έρωτα και την τραγωδία της Μαρίνας, τον καπνό και τη φωνή του Μάρκου, τους Άμλετ και τους ψιθύρους του Μάνου... το βερνίκι και το ξύλο των ταρσανάδων... Φεύγω για Σύρο. Πηγαίνω να συναντήσω Έλληνες, Φράγκους, Βενετούς, Τούρκους, Εβραίους...

ΦΙΛΕ...

Θεσσαλονίκη 16/ΙΙΙ/2008

Μού 'λειψες φίλε. Τόσοι μήνες ήταν πολλοί. Κι εγώ έχω ανάγκη τα κρασιά σου, τις ακροβασίες στα όρια της ψυχικής υγείας και της τρέλας, τα τραγούδια-σπασμένα γυαλιά καλά σφιγμένα στην παλάμη. Ήρθες και παρ' όλο που δε σ' είδα πολύ μ' έκανες να νιώσω καλύτερα. Κοιμήθηκες στο μαξιλάρι μου κι είδες τι ονειρεύομαι τούτες τις μέρες. Μ' άκουσες να σου μιλάω για αύριο και για τώρα και με σιωπή συγκατάθεσες. Κι είπες είναι ωραίο να σ' αγαπάν και να το ξέρεις. Και λέω είναι ωραίο να 'χεις ένα φίλο που τον αγαπάν, το ξέρει και του αρέσει..

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΣΕ ΣΕΛΙΔΟΔΕΙΚΤΕΣ

Θεσσαλονίκη 13/ΙΙΙ/2008

ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΕΗΣ

"ΣΤΗΝ ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΠΟΛΗ"

Στην απαγορευμένη πόλη δεν επιτρέπεται να μπω. Όλοι μέσα και μόνο εγώ απ' έξω. Κι αν έχω πλύνει την όψη μου, κι αν είμαι διαβασμένος, κι αν προδιαθέτω για αρμοστή συμπεριφορά δεν έχει σημασία. Εντός των τειχών θέση για 'μένα δεν υπάρχει. Είναι προτιμότερο μια καρέκλα, ένα ποτήρι να μένουν άδεια, μια μπλούζα αφόρετη, παρά να περπατήσω εγώ στους δρόμους της και ν' αλλάξω τις ισορροπίες της. Από μακριά κι αγαπημένα.... Α! Και ξύλινα αλογάκια μην περνάν καν απ' το μυαλό μου! Τούτη τη φορά οι Τρώες είναι διαβασμένοι.

Η ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΤΗΣ SYLFAEN

Ο ΑΝΕΜΟΣ ΚΟΥΒΑΡΙ

(ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΧΑΡΙΤΟΠΟΥΛΟΣ)

Ένα τεράστιο "περνάμε καλά" (!) επικρατεί. Είναι όλοι μόνοι- και τα ζευγάρια. Μόνα κι αυτά.

(σελ. 123, περίοδοι 6-8)

ΟΜΟΡΦΟΣ ΚΑΙ ΡΟΖ

Θεσσαλονίκη 5/ΙΙ/2008

Ναι! Συνεχίζω να ‘μαι έτσι όμορφος και ροζ. Ναι, συνεχίζω να ‘χω ό,τι μου ζωγράφισες ως χαρακτήρα, προσωπικότητα κι εμφάνιση. Δεν άλλαξε το ιδεατό σου. Πλένει ακόμη τα χέρια του στην Κασταλία πηγή και σ’ αυτά διαβάζει μοίρα βασιλιάδων…. Πίνω κρασιά μπρούσκα, μουδιάζει η γλώσσα μου και μεθάω σα Διόνυσος. Βλέπω γυμνό κάθε θηλυκό και το προσομοιώνω στο κορμί σου. Γιατί ερωτικά – για ‘μένα- μόνο εσύ υπάρχεις. Μία προς μία τις δικές σου εσοχές ονειρεύομαι, κάθε βράδυ που ‘σαι μακριά, να πληρώνω. Ένα προς ένα τα δικά σου «ζητάω» να ικανοποιώ… Παραμένοντας ροζ και όμορφος.